Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2021
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021
Centurion Disharmonies
Centurion Disharmonies (1922 - 2022)
A Hundred Years of Immigration and Sound Exchanges
Εκατό χρόνια κίνησης πολιτισμών και ηχητικών τοπίων. Μία ηχητική αποτύπωση της μεταναστευτικής πορείας από το 1922 στο 2022 του Δημήτρη Τσιρώνη.
Το 1922 σημάδεψε την Ελλάδα με την μαζική μετακίνηση πληθυσμών από τη Μικρά Ασία. Άνθρωποι με ελάχιστα υπάρχοντα ξεπέρασαν θαλάσσιους και χερσαίους περιορισμούς κι εγκαταστάθηκαν στη νέα τους πατρίδα. Μαζί τους ήρθε στη Βόρεια Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη ένας νέος αέρας ιδεών και απότομη αύξηση αστικού πληθυσμού.
Εκατό χρόνια μετά, η χώρα συνεχίζει να αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση, αυτή τη φορά με την αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών από χώρες που δεν είχαν κάποια ιστορική σύνδεση με την Ελλάδα. Η ανάμειξη των πολιτισμών, τα νέα ήθη και έθιμα μαζί με την συνεχή ενημέρωση αλλά και τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες επαναλαμβάνουν τα συναισθήματα υποδοχής όπως και πριν από έναν αιώνα.
Το ηχητικό έργο ''Centurion Disharmonies'' (Εκατό χρόνια Δισαρμονιών) είναι δομημένο πάνω στις πορείες των μεταναστών μέσα από τα κράτη που διέσχισαν και τις υποχρεωτικές στάσεις μέχρι τον (τελικό) προορισμό. Ξεκινάει με τις χαρούμενες και διασκεδαστικές αρμονίες λαϊκών τραγουδιών της εποχής που καταγράφηκαν στις πρώτες μορφές δίσκων γραμμοφώνου στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη από Ελληνικής και Τουρκικής καταγωγής μουσικούς και χτίζεται πάνω στον πόνο του ξεριζωμού. Η μετακίνηση των ανθρώπων από τους τόπους καταγωγής τους μέσω θάλασσας και ορεινών όγκων το 1922, επαναλαμβάνεται στο 2022 με τη προσθήκη σιδηροδρόμων και οχημάτων μαζικής και συνήθως πολυέξοδης εκμετάλλευσης του μεταναστευτικού κύματος. Πολλοί ξεκίνησαν, πολλοί δεν ολοκλήρωσαν το ταξίδι. Ο θάνατος είναι μέρος αυτού του ταξιδιού. Η συνειδητοποίηση και η οργή εμφανίζεται στη μέση, χωρίς οι ίδιοι πρωταγωνιστές να γνωρίζουν εκ των προτέρων για τη διάρκεια αυτής της λυπηρής εμπειρίας ζωής. Η μετακίνηση συνεχίζεται μέχρι την εγκατάσταση και την ανάμειξη των πολιτισμών. Η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ, μόνο επαναλαμβάνεται.
Η εξέλιξη και η δομή του έργου ακολουθεί τους δέκα πρώτους αριθμούς Φιμπονάτσι (Fibonacci numbers) μετά το μηδέν. Όπως εξ ορισμού, κάθε επόμενος αριθμός είναι το άθροισμα των δύο προηγούμενων αριθμών, έτσι και η σύνθεση ανατροφοδοτείται από τα προηγούμενα μέρη. Μία πιστή αποτύπωση της ζωής και της επανάληψης των ανθρώπινων ιστοριών.