είκοσι χρόνια τώρα, ανάμεσα σε
διάφορα ονόματα χαμένα σε κασέτες, μίνι ντίσκ, σιντί, δίσκους, λέιθ,
ψηφιακές μορφές, γραπτές κι οπτικές παρουσιάσεις
τόσοι πολλοί ποιητές και τόσοι λίγοι αναγνώστες...
γιορτάζεις κάθε φορά που θυμάσαι, αγαθές πράξεις πάνω σε απλά προσωπικά σχέδια και σπασμένα προγράμματα, δίχως συνειδητή επίδειξη, με τυχαίες και στιγμιαίες επιλογές, γιατί θέλεις να φυτρώσει κάτι από μέσα σου, να μείνει στη σημερινή καταγραφή ημερολογίου και σαν ξεριζωθεί ν' αφήσει χώμα λεύτερο...
δυο γεμάτες δεκαετίες μελωφοβία ήταν αυτές, μια συνεχή προσπάθεια να κυβερνήσει η ησυχία πάνω από τον αστικό κι ανθρώπινο θόρυβο
τόσοι πολλοί ποιητές και τόσοι λίγοι αναγνώστες...
γιορτάζεις κάθε φορά που θυμάσαι, αγαθές πράξεις πάνω σε απλά προσωπικά σχέδια και σπασμένα προγράμματα, δίχως συνειδητή επίδειξη, με τυχαίες και στιγμιαίες επιλογές, γιατί θέλεις να φυτρώσει κάτι από μέσα σου, να μείνει στη σημερινή καταγραφή ημερολογίου και σαν ξεριζωθεί ν' αφήσει χώμα λεύτερο...
δυο γεμάτες δεκαετίες μελωφοβία ήταν αυτές, μια συνεχή προσπάθεια να κυβερνήσει η ησυχία πάνω από τον αστικό κι ανθρώπινο θόρυβο
δεκάτη πέμπτη απριλίου δύο χιλιάδες είκοσι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου